یک دهه تورم اقتصادی و رکود فکری در گیشه
تاریخ انتشار: ۷ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۱۴۷۹۶
به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، جدول فیلم‌های سینمایی نشان می‌دهد در یک دهه اخیر همزمان با نرخ رو به رشد فروش، سلیقه انتخاب فیلم‌ها از سبک آسیب شناسی به طنز نازل تغییر یافته است. موضوعی که شکل گیری فضای فکری جدیدی از انتخاب مردم در گیشه را حکایت می‌کند.
سینما مهمترین سرگرمی ایرانی‌ها است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
طبق اعلام متولیان سالانه ۱۰۰ فیلم می‌تواند در کشور ساخته شود. در کنار تولیدات خارجی که رقمی به مراتب بالاتر دارد و قد علم کردن شبکه نمایش خانگی، تعداد تولیداتی که به دست مخاطب می‌رسد با افزایش همراه است و در واقع می‌توان گفت بازیگردان‌های صنعت سینما با افزایش همراه هستند تا جایی که اگر یک دهه قبل باید منتظر فیلم‌ها می‌ماندیم که در سینما ببینیم امروز مدت زمان انتظار کمتر شده و حتی در فاصله‌های انتظار ما فیلم‌های آن ور آبی هم می‌توانند نیاز ما را تامین کنند.
افزایش کمیت، تنزل کیفیت
در کنار افزایش رقم تولید، بسیاری از منتقدان می‌گویند فیلم‌ها کیفیت قبلی را ندارد. منظور از این ادعای کلی، کیفیت در انتخاب فیلم‌نامه، تکنیک‌های ساخت، حوصله و صبوری در ساخت و مهمتر از همه انتقال پیام مهمی به جامعه است.
به ویژه با آخرین فیلم‌هایی که در یکی دو سال اخیر وارد بازار شده، فریاد منتقدان از تلاش صرف برای گیشه و اینکه کارگردان‌ها ابتذال، لودگی و مسخره بازی را ملعبه دست کرده و از آن برای فروش بیشتر فیلم‌هایشان استفاده می‌کنند، بالا رفته است.
اما به هر حال این ادعا جایی باید اثبات شود. وضعیت فروش فیلم‌های سینمایی نشان می‌دهد در کمال تاسف ناراحتی منتقدان به جاست و این موضوع در میزان فروش به وضوح دیده می‌شود.
انتخاب در ۱۴۰۲ بهتر بود یا ۱۴۰۱
در سینما تیکت میزان فروش ۱۰ فیلم اول سال ۱۴۰۲ به صورت تقریبی از این قرار است. «فسیل» با حدود ۳۲۴ میلیارد، «هتل» با ۲۷۳ میلیارد، «هاوایی» با ۸۱ میلیارد، «شهر هرت» با ۷۷ میلیارد، «ویلای ساحلی» با ۶۳ میلیارد، «بچه زرنگ» با ۶۲ میلیارد، «ورود و خروج ممنوع» با ۳۱ میلیارد، «نارگیل ۱» با ۲۷ میلیارد، «سه کام حبس» و «آهنگ دو نفره» با حدود ۱۹ میلیارد تومان.
اما در حالی که طنز و به اعتقاد منتقدان بیشتر لودگی و ترویج بی‌اخلاقی انتخاب‌های اصلی گیشه بوده است، سایر فیلم‌های تولیدی و اکران شده در این سال به ویژه گروهی از فیلم‌هایی که به طرح آسیب‌های اجتماعی پرداخته است، در رتبه‌های بعدی قرار گرفته است.
این فروش‌های میلیاردی که با سال قبل از خود فاصله قابل توجهی دارد، در نوع انتخاب مردم نیز متفاوت از سال ۱۴۰۱ است. بطوریکه در ۱۴۰۱، ۱۰ فیلم اول به لحاظ میزان فروش شامل «انفرادی» با ۷۷ میلیارد، «بخارست» با ۵۴ میلیارد، «سگ بند» با ۴۲ میلیارد، «ملاقات خصوصی» با ۳۲ میلیارد، «پسر دلفینی» با ۲۳ میلیارد، «علفزار» با ۲۲ میلیارد، «تیتی» و «لوپتو» با حدود ۲۲ میلیارد، «ابلق» با ۲۰ میلیارد و «دوزیست» با ۱۹ میلیارد تومان نشان می‌دهد که کارگردان‌ها به جای تزریق فیلم‌هایی که بتواند جامعه در حوزه‌های مختلف توانمند و آگاه سازد مسیر خود را به سمت طنز‌های تنزل یافته حرکت داده‌اند و به این ترتیب گیشه را بی‌توجه به تربیت جامعه در اختیار فروش بیشتر خود گرفته‌اند.
این میزان بی‌توجهی به مسئولیت اجتماعی که بی‌شک از سوی بسیاری از کارگردان‌ها پذیرفته نیست در حالی است که گروهی از بازیگران به عنوان چهره‌های پولساز برای فیلم‌ها، از فیلم نامه‌ای به فیلم نامه دیگر فراخوانده شده و در بازی برد برد خود با کارگردان‌ها، نسخه‌های مختلف طنز تنزل یافته و یا فیلم‌های مملو از لودگی را به خورد مخاطب می‌دهند.
دهه ۹۰ مردم عمیق‌تر می‌اندیشدند؟
اما انتخاب مردم در یک دهه قبل چه بود و آیا این ادعا که فیلم سازی به سرگرم کردن سطحی مردم تنزل یافته درست است؟ نگاهی به تولیدات دهه‌های ۷۰ تا ۹۰ اثبات این موضوع است. به دلیل اینکه محتوای درست به دست مردم می‌رسید انتخاب مردم نیز محتوای عمیقی بود که موجب می‌شد از آن درس انسانیت و اخلاق کسب کند.
فروش ۱۰ فیلم نخست در سال ۹۲ بر این اساس است. «رسوایی» با ۴ میلیارد، «هیس، دختر‌ها فریاد نمی‌زنند» با ۳ میلیارد، «حوض نقاشی» با ۱.۶ میلیارد، «جابه جا»، «پل چوبی»، «دربند» و «دهلیز» به ترتیب و با اختلاف اندک هر کدام در حدود ۱.۲ میلیارد، «چه خوبه که برگشتی» با یک میلیارد، «بوی گندم» با ۸۰۰ میلیون و «برف روی کاج‌ها» با ۷۰۰ میلیون تومان.
کسانی که مشتری دائمی سینمای ایران هستند، می‌توانند با مقایسه سرانگشتی به این موضوع پی ببرند که با وجود تورم در فروش به دلیل تورم در اقتصاد، ما شاهد تنزل در انتخاب‌ها و افزایش تمایل به فیلم‌های زرد هستیم. برخی سازندگان معتقدند بر اساس سلیقه مردم فیلم می‌سازند و این در حالی است که سلیقه مردم با تولیداتی که وارد بازار شده است، تغییر می‌یابد و این چرخه بسته و برابر با قانون عرضه و تقاضا است. این نگرانی وجود دارد که سینما خود را ابزار منافع خود سازد و مخاطب را قربانی.
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: اکران سینما فیلم کمدی گیشه سینما فیلم فسیل فیلم شهر هرت فیلم هایی انتخاب مردم کارگردان ها فیلم ها یک دهه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۱۴۷۹۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خبر خوش بانک جهانی برای ایران
گزارش جدید بانک جهانی از وضعیت اقتصاد کلان کشورهای جهان در سال‌های آینده نشان می‌دهد که نرخ تورم در سال 2023 میلادی (تقریبا معادل با 1402 شمسی) به کمتر از 41 درصد رسیده است. این نهاد پیش‌بینی کرده که تورم در سال‌های روند نزولی خود را ادامه می‌دهد تا جایی که در سال 2026 (تقریبا معادل با سال 1405 شمسی) به کمتر از 31 درصد اُفت می‌کند.
با این حال، طبق نکات طرح شده در گزارش بانک جهانی به نظر می‌رسد این کاهش تورم بیشتر از کانال کنترل رشد ترازنامه بانک‌ها به منظور کنترل رشد نقدینگی صورت گرفته که ممکن است به مثابه ترمزگیر رشد عمل کند. همانطور که در بخش دیگری از گزارش این نهاد پیداست، پیش‌بینی شده که رشد اقتصادی نیز در 3 سال آینده وارد یک روند نزولی شود که بی‌تاثیر از سیاست‌های کنترل تورم نیست.
روند 20 ساله تورم در ایران به روایت بانک جهانیبه گزارش اکو ایران، آمارهای بانک جهانی از سال 2006 تا 2023 نشان می‌دهد که بالاترین نرخ تورم در این بازه زمانی 47 درصد بوده که در سال 2020 مشاهده شده است. این سال تقریبا برابر با سال 1399-1400 است که در آن شیوع همه‌گیری کرونا اقتصاد همه کشورها را با اختلال مواجه کرده بود.
در کنار این بیماری، فروش نفت ایران نیز به دلیل شدت‌یافتن تحریم‌ها در انتهای دهه 90 شاهد یک اُفت نسبتا شدید بود. به گفته بانک جهانی، تورم بالای ایران در سال‌های گذشته بیشتر متاثر از افزایش قیمت کالاهای خوراکی و مسکن بوده است.
با این حال طبق تخمین و پیش‌بینی این نهاد، به نظر می‌رسد این روند صعودی پرشتاب آرام گرفته و تورم در سال‌های آینده یک روند نزولی را طی خواهد کرد. طبق تخمین بانک جهانی، تورم در سال 2023 برابر با 40.8 درصد بوده که نسبت به 4 سال قبل در سطح پایین‌تری قرار گرفته است.
این نهاد پیش‌بینی کرده که تورم در سال 2024 به 35 درصد و در سال 2025 به 32 درصد برسد. در نهایت طبق آخرین رقم ارائه شده از بانک جهانی، تورم سالانه روی سکوی 30.5 درصدی در سال 2026 (تقریبا معادل با سال 1405) خواهد ایستاد که نشان‌دهنده یک روند نزولی پرشتاب است.
همسویی تورم و رشد اقتصادی در مسیر نزولیکارشناسان بانک جهانی علت اصلی کاهش تورم در سال‌های پیش رو را کنترل ترازنامه بانک‌ها و سیاست‌های کاهش رشد نقدینگی دانسته‌اند. از طرفی، عده ای کارشناسان عقیده دارند که به طور کلی سیاست‌های کنترل رشد نقدینگی اگر از مسیر محدودکردن بانک‌ها برای اعطای وام صورت گیرد، می‌تواند بنگاه‌ها را برای تامین سرمایه در گردش با مشکل مواجه کند و از این طریق منجر به کاهش رشد اقتصادی شود.
همانطور که در بخش دیگری از گزارش بانک جهانی پیداست، پیش‌بینی این نهاد برای 3 سال آینده ایران با کاهش رشد اقتصادی همراه است. این نهاد تداوم تحریم‌ها و کاهش ورود سرمایه به کشور را یکی از عوامل اصلی این کاهش رشد دانسته‌اند.
بنابراین می‌توان گفت احتمالا کاهش رشد اقتصادی، هزینه کنترل تورم در سال‌های آینده است. با این حال در زمان‌هایی شاهد آن بودیم که بانک جهانی کاهش رشد اقتصادی را برای ایران پیش‌بینی کرده اما در عمل به دلیل اتخاذ سیاست‌های متناسب با شرایط، رشد اقتصادی مسیر مثبتی را طی کرده است.
حال باید دید سیاست‌های پیش‌روی اقتصاد کشور چطور خود را با شرایط منطبق می‌کند. آیا این انطباق می‌تواند مانع از کاهش رشد اقتصادی، همراه با کاهش تورم شود؟
کانال عصر ایران در تلگرام
تیم فوتسال افغانستان نیمی از راه جام جهانی را طی کرد